Οι μέλισσες Γίγαντες είναι οι μεγαλύτερες από τα είδη των μελισσών. Η μέλισσα Γίγαντας (Apis dorsata) είναι πολύ μεγάλη (17-20mm μήκος) αν και το χρώμα τους είναι παρόμοιο με της Ευρωπαϊκής μέλισσας, με χρυσές, μαύρες και παλ λωρίδες στην κοιλιά και με ένα τριχωτό θώρακα. Το μήκος των μπροστινών φτερών τους μπορεί να ποικίλει από περίπου 12.5-14.5mm. Η μέλισσα Γίγαντας είναι ευρέως κατανεμημένη σε όλη τη νοτιοανατολική Ασία, απλώνοντας από την Ινδική υποήπειρο, μέχρι τη νότια Κίνα και κάτω σε όλη την Ινδονησία και Μαλαισία.
Υπάρχουν δύο συγγενικά είδη κοντινά στην A. dorsata. Αυτά περιλαμβάνουν το λίγο μεγαλύτερο Γίγαντα των Ιμαλάϊων (Apis laboriosa) που βρίσκεται μόνο στις ορεινές περιοχές, κυρίως στα Ιμαλάια πάνω από τα 1500m. Το άλλο κοντινό συγγενικά είδος είναι ο Γίγαντας των Φιλιππίνων (Apis breviligula) που περιορίζεται σε μια μικρή ομάδα νησιών στις Φιλιππίνες.
Εμφάνιση και συμπεριφορά
Οι φωλιές των μελισσών Γιγάντων είναι μεγάλες με μεμονωμένη κηρήθρα και μπορεί να φτάσουν το 1.5m πλάτος και 1 m βάθος. Η μεγάλη αυτή κηρήθρα μπορεί να περιλαμβάνει πάνω από 60,000 μέλισσες. Αντίθετα με τις νάνες μέλισσες ή τα είδη μελισσών με τις κοίλες φωλιές, οι αποικίες των μελισσών γιγάντων μπορεί να είναι πολύ ομαδοποιημένες σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία, με κάποια δέντρα στην Ασία (που χαρακτηρίζονται ως δέντρα μελισσών) να περιέχουν πολλές φωλιές σε ένα μόνο δέντρο, μερικές φορές μερικές φορές μέχρι και 50.
Οι φωλιές των μελισσών γιγάντων είναι συνήθως χτισμένες σε εκτεθειμένα μέρη μακριά από το έδαφος, μερικές φορές 20-40m ψηλά, πάνω σε χοντρά κλαδιά των άκρων των δέντρων, που κρέμονται πάνω από βράχους ή λόφους, ή πάνω σε άλλες ανθρώπινες κατασκευές. Η διαφορά κλειδί ανάμεσα σε νάνες μέλισσες και μέλισσες γίγαντες, εκτός από το μέγεθος της φωλιάς τους, είναι ότι οι φωλιές των μελισσών γιγάντων κρέμονται κάτω από δομές όπως ένα κλαδί, ενώ οι φωλιές των νάνων μελισσών είναι τυλιγμένες γύρω από μια δομή όπως ένα κλαδί. Οι αποικίες των μελισσών γιγάντων μπορεί να είναι αρκετά επιθετικές και εξαιτίας αυτού, γύρω στα τρία τέταρτα του πληθυσμού μιας αποικίας μελισσών γιγάντων συμπλέκονται για την υπεράσπιση της αποικίας, σχηματίζοντας μια προστατευτική κουρτίνα γύρω από τη φωλιά που έχει πάχος τριών με τεσσάρων μελισσών.
Οι μέλισσες γίγαντες είναι κυρίως τροπικές και στα περισσότερα μέρη αποδημούν εποχικά. Οι αποικίες μπορούν να μεταναστεύουν σε μεγάλες αποστάσεις, μερικές φορές μέχρι τα 200km, καθώς ακολουθούν τις υγρές και τις στεγνές εποχές. Οι αποικίες ταξιδεύουν για αρκετούς μήνες, φωλιάζοντας σε δέντρα στο δρόμο τους, χτίζοντας κηρήθρες και αποθεματικά και μετακομίζοντας έπειτα σε νέες τοποθεσίες, καθώς μειώνεται η αναζήτηση τροφής, πριν στήσουν νέες φωλιές για τη μαζική άνθιση της περιόδου των μουσώνων. Κάποιες ενδείξεις υποδεικνύουν ότι οι μέλισσες μπορούν να γυρίζουν στις ίδιες θέσεις φωλιών με τα προηγούμενα χρόνια, ακόμη κι αν κατά τη διαδικασία έχουν αντικατασταθεί όλες οι αρχικές μέλισσες. Ο μηχανισμός αυτός διατήρησης μνήμης μέσα στην αποικία, παραμένει μυστήριο.
Σύνδεση με εξωτικά ακάρεα
Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους αν οι μέλισσες γίγαντες έμπαιναν στην Ελλάδα, είναι τα εξωτικά παρασιτικά ακάρεα που φωλιάζουν ή τα σμήνη που μπορεί να μεταφέρουν. Όλα τα είδη των μελισσών γιγάντων παρασιτούνται από ακάρεα Tropilaelaps (Tropilaelaps clareae, T. mercedesae, T. thaii και T. koenigerum). Δεν μπορούν όλα τα είδη των ακάρεων Tropilaelaps να παρασιτούν σε όλα τα είδη μελισσών γιγάντων, καθώς κάποια από τα ακάρεα και τις σχέσεις με τους ξενιστές, μπορεί να είναι πολύ συγκεκριμένα. Παρόλα αυτά και τα T. clareae και τα T. mercedesae , μπορούν να παρασιτούν και στις Ευρωπαϊκές μέλισσες (Apis mellifera) και μπορούν να προκαλέσουν ραγδαία πτώση της αποικίας και πιθανό θάνατο.
